رؤیای سراب

زمان میگذره سریعترازآنچه که فکرشوکنیم,تلاش کنیم تالحظات روبنحوی بگذرونیم که اگه مطلع میشدیم به یک بیماری 

لاعلاج گرفتارشده ایم, وفقط اندک زمانی فرصت موندن داریم,بگذره.

اکنون سالمیم وتموم دنیامال ماست,به اهدافمون فکرکنیم وتلاش کنیم تابه اونهابرسیم قبل ازینکه دیربشه

افرادی رودوست داشته باشیم وبهشون محبت کنیم وبهابدیم وهمراهیشون کنیم که هیچوقت درهیچ شرایطی

ماروتنهانگذاشتن,

افرادی که شناختیمشون لیاقت محبت وهمراهی مارودارن,کساییکه روح بزرگی دارن وامتحانشونوپیش ماخوب پس دادن,

اینجوری هیچ چیرونمیبازیم وحسرتی برامون نمی مونه,وتواین عمرکوتاه زندگی ازتموم مسیرمون لذت میبریم,تنهاشون

نزاریم کساییروکه هرگزتنهامون 

نذاشتن,وباهمت واراده ی قوی درجهت زیباترکردن لحظات وشادزیستن وموفقیتهای بیشترخودمون واونها قدم برداریم...

ازتموم عزیزانی که هرگزمنودرپستیهاوبلندیهای زندگی ودرغم وشادیهام تنهام نگذاشتن قدردانی میکنم.

                                                                                                                                                                            سپاس