Yarsan is alive

سوالی که ذهن خیلی از ماها و ازجمله خود من را به خود خیلی مشغول میکرد این بود که با وجود این همه مخالف که جمعیت شان نزدیک به یکم و نیم برابر موافقین جمهوری اسلامی است ، اما بازهم به چه دلیل ما شاهد حضور میلیونی مردم در تظاهرات و راهپیمای های عظیمی چون ۲۲ بهمن هستیم!!؟

چرا باوجود اینکه دست سران کشور و سیستم و دولت سالهاست که برای مردم رو شده است اما بازهم در استان های مختلف ایران حضور پرشور مردم را در این چنین روزهایی شاهد هستیم؟

جواب این سوال را زمان برای من مشخص کرد !

جواب این سوال را زمانی فهمیدم که خودم کم کم در محافل و موقعیت های مختلفی قرار گرفتم که همه ی ما قرار میگیریم !

یادمه ۷ سالم بود و روز ۲۱ بهمن ناظم مدرسه همه ما را جمع کرد و گفت : فردا ساعت ۸ صبح همه مدرسه باشن! ساعت ۹ هم که راهپیمایی شروع می شد.

گفت حضور و غیاب به عمل می آید و اگر کسی نیاید ۲ نمره انضباط ازش کم می شود!

یک عنصر زور و اجبار به نام ناظم مدرسه من را واداشت که به راهپیمایی بروم،،،آن روزها که ما بچه بودیم و جوری هم فریاد مرگ بر آمریکا میزدیم که صدایمان گوش فلک را کر میکرد !

و با جواب های آفرین و احسنت و ماشالله بیشتر به وجد می آمدیم و فریاد بعدی را محکم تر تحویل فلک می دادیم!

با خودتان حساب کنید که ما چند دانش آموز در مقطع ابتدایی داریم !

چندین هزار!

همه آنها بودن! در همه استان ها!

چون نمره انضباط کم می شد!

چون حضور و غیاب به عمل می آمد ، چون زوری بود!

 همسایه ما هم اون روز آمده بود!

بعد از خوش و بش و احوال پرسی پرسیده ام عمو شما چطور اومدید!

گفت عمو من تحت پوشش کمیته امدادم !

ماهی ۱۰ هزار تومان میگیرم

چند روز قبل تر به ما اعلام شده که باید همه با پلاک کارت کمیته امام خمینی شهرستان ... حضور داشته باشید در غیر این صورت مستمری شما قطع می شود !

او گفت اداره بهزیستی هم به همین منوال است!

با خودتان حساب کنید که چند صد یا شایدم چند هزار نفر تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی با حقوق معروف ۱۰ هزار تومان باشند!

اون زمان ۱۰ هزار تومان بود! الان را نمیدانم ،

همه آنها باید میامدند و آمدند!

بزرگتر که شدم و به سربازی رفتم همون اول صبح فرمانده پادگان همه ما را به خط کرد و همه رفتیم راهپیمایی! مگر حق داشتیم که بگیم کجا میرویم یا چرا میرویم یا می شود من نیایم!

با خودتان حساب کنید که چندتا سرباز در ایران هست؟!

چندتا کادر رسمی نظامی؟

همه آنها هم بودند!

نه به اختیار ! 

به اجبار و به زور!

دوباره زور

این دومین باری بود که در راهپیمایی بودم و دوباره عنصر زور بود!

چندتا از فامیلهای ما کارمند هستند در جاهای مختلف،بهداشت و بانک و سایر جاها،،،همه آنها هم بودند گفتند اگر نرویم که یا برچسب ضد انقلابی به ما میزنند یا از کارمان اخراج میشویم و خلاصه عواقب محتلفی که ممکن است پیش بیایید!

دوباره باخودتان حساب کنید چند کارمند در ایران درحال خدمت هستن!

صد هزار؟ یک میلیون؟ اطلاعی از آمار ندارم !

ولی این را بدانید که تمامی کارمند ها هم با عنصر اجبار و زور میایند!

معلمین و و وکلا و قضات و حتی برخی پزشکان که در عرصه های دولتی فعالیت دارند هم همین قصه را دارند و داستان مشابه است!

به سادگی میتوان نتیجه گرفت و فهمید که به عنصر زور و اجبار ((مستقیم و غیر مستقیم)) بر مردم حاکم است!

میروند تا گرسنه نمانند!

میروند تا شرمنده زن و بچه نشوند!

میروند تا زنده بمانند!